Page 31 - orada_bir_koy_var_uzakta
P. 31
Bir sabah yan yapraktaki arkadaşı:
— Cesur, ben artık uzun süre uçabiliyorum, ileride rengârenk kır çiçekleri var, tam şu
tepenin ardında, herkes bizi orada bekliyor, haydi sen de gel, demişti.
Cesur, tepeye doğru bakıp:
— Ama o tepe çok yüksek, diye mırıldanmıştı.
— Seni hazır olana kadar bekleyeceğim, merak etme.
Cesur, yalnız olmadığını bilmek ne güzel bir his, diye geçirdi içinden.
Ertesi gün arkadaşı yine geldi:
— Haydi, karşıki tepenin ardında o kadar çok çiçek tarlası var ki… Gidelim artık. Kanatlarını
gerip rüzgârı arkana almalısın, işte böyle!
Cesur gülümsedi:
— Galiba artık hazırım. Günlerdir boş boş oturmadım, hep düşündüm, epeyce de
gülümsedim, neden biliyor musun?
— Neden?
— Çünkü çokça ayaklı, yeşil bir tırtılken şimdi beyaz benekli, kanatlı bir kelebeğim. Tırtılken
kelebek olduysam her şeyi yapabilirim. Beni bekleyen çiçek tarlasına
ulaşmak için de şu tepeyi geçebilecek güçteyimdir, öyle değil mi?
Arkadaşı gülümseyerek:
— Adın gibi cesursun, dedi.
— Teşekkür ederim. Bu arada kanatlarını çırpabilen herkes aslında
çok cesurdur. Bir de boş boş oturmak aslında çok büyük iştir.
Tabii güzel şeyleri düşünüp gülümsüyorsan… Çünkü kendini
gülümsetebilecek düşünceyi bulan
herkes çok güçlüdür, dedi kanatlarıyla
havada süzülürken.
29 29 29 29
