Page 36 - orada_bir_koy_var_uzakta
P. 36
Evrim Ölçer Özünel
Tuğçe Cüre
girerken bulmuş.
H aydi çocuklar! Yanaşın
yamacıma da bir masal anlatayım. Etrafta hiç kimsenin onu
Dinlerseniz sonunda size bir de görmediğinden emin olunca hızla
hediye bırakayım. kapıyı aralayıp içeri atılmış. Taş
Evvel zamanda, kalbur samanda, evin ahşap merdivenlerinden yukarı
kata çıkmış. Ortalık çok sessizmiş.
çok eski zamanların birinde yaşlı Yavaş yavaş ilerlemiş. Evin diğer
ve kocaman bir taş ev varmış. Bu köşesinden gelen bir konuşma
evin duvarları da çok kalınmış. sesi işitmiş. Sesin geldiği odanın
Evde kimlerin yaşadığı belli kapısının önüne varmış. Kapının
değilmiş ama içinde sürekli dört anahtar deliğinden içeri bakmış.
mumun yandığı bir oda olduğu Odada koskoca bir şamdanda
bilinirmiş. Bu odadaki mumlar yanan dört mumun birbiriyle
o kadar yaşlıymış ki kimse ilk ne konuştuğunu görmüş. Kapıya iyice
zaman ya da kim tarafından o yanaşıp dinlemeye başlamış.
odaya getirildiğini de bilemezmiş.
Dediklerine göre zamanın İçeriden önce ince bir ağıt sesi
başlangıcından beri yanıyormuş duyulmuş. Mumlardan en baştaki
mumlar. Orada yaşayanlar ne konuşmaktaymış:
kadar merak etseler de evin “Ahh ah, artık beni kimse
içine girmeye bir türlü cesaret önemsemiyor ve sevmiyor! Benim
edemezlermiş. boşu boşuna yanmamın ne anlamı
Bu evin olduğu yerde yaşayan var? Adım BARIŞ ama artık insanlar
birbirleriyle hep savaşıyor. Dünya
küçük bir çocuk varmış. Bu çocuk barışı çoktan unuttu. Bu yüzden
biraz meraklı, biraz heyecanlı, artık yanmayacağım.” demiş ilk
biraz da afacanmış. O da evin içini mum ve puuffff diye sönüvermiş.
herkes kadar merak ediyormuş.
Günlerden bir gün merakına Ardından ikinci mum sözü
yenilmiş ve birdenbire kendini devralmış:
kocaman taş evin büyük ve süslü “Ahh ah, artık beni kimse fark
ahşap oymalı kapısından içeri etmiyor! Benim boşu boşuna
34 34 34 34
