Page 20 - orada_bir_koy_var_uzakta

s abah sevinçle uyandık.

Burası Antakya’nın şirin bir köyü.
Şehir artık uzakta.
Köy; defneler, çitlembikler, incirler ve zeytinlikler
arasında.
Ağaçlarda adlarını bilmediğimiz kuşlar...
Babamın öğretmen arkadaşı Murathan amcayı ziyarete
geldik.
Bilge, onun tek çocuğu. Yüzü zambaktan bir kız.
Kahvaltıdan sonra köyün kırlarında gezmeye çıktık.
Kırlarda gezerken Bilge’nin arkadaşlarıyla tanıştık.
Sözleştik.
Okulun avlusunda buluşup oyunlar oynayacağız.

Bilge, Gökçe, Pati ve ben… Öğleden sonra okula vardık.
Bilge’nin arkadaşları Zeynep, Atlas ve Orçun da geldi.
Yanlarında misketler ve bir de kazık getirmişler. “Haydi,
luk luk oynayalım!” diye bağrıştılar.

Toprağın üzerine dört küçük çukur, bu dört çukurun
ortasına da beşinci çukuru kazdılar.
Misketlerimizi bu çukurlara nasıl atabileceğimizi
gösterdiler.
Beş metre kadar uzağa çekildik.
Oradaki çizgiden, bir numaralı çukura doğru
misketlerimizi attık.
En yakın misketi Atlas atmıştı.

İsmail Karakurt

Hilmi Demir

18 18 18 18