Page 17 - orada_bir_koy_var_uzakta
P. 17
“Ooo! Ben de size katılabilir miyim?” geçirdik. Biraz prova yaptık. Artık
diye sordu annem. akşamki gösterimiz için hazırdık.
“Olmaz anne, sürpriz!” dedim, sanki “Bora! Herkese oyunumuzun saat kaçta
olacakları biliyormuşum gibi. Sütümü ve nerede olacağını söylememiz gerek.
içtim, koşarak bahçeye çıktım. Bisikletlerimize atlayıp duyuru yapalım
Bora bahçe kapısının önündeydi. mı?” diye önerdim.
Yanına yaklaştım. “Harika bir fikir, Melis. Senin bölgen
“Haydi, çabucak anlat.” dedim. sizin komşu evler olsun, ben de parkın
Bora, "Gölge tiyatrosu yapmayı karşısındaki evlere doğru gideyim.”
düşünüyorum." dedi. "Gölge tiyatrosu dedi Bora.
mu, o nasıl bir şey?" diye şaşırarak Mahallemizdeki pek çok arkadaşa
sordum. Bora bana gölge tiyatrosunun haber verdik. Akşam olduğunda park,
ne olduğunu anlattı. "Süper!" dedim her zamankinden daha kalabalıktı.
heyecanlanarak. Akşama şenlik vardı. Arkadaşlarımız, mahallemizin büyükleri,
Bora, perdeyi ve feneri bulmuş, nineleri, dedeleri hemen herkes gelmişti.
geriye tiyatronun oyuncularını
tasarlamak kalmıştı. Gösteriyi bitirdiğimizde izleyicilerimiz bizi
“Oyuncularımızın konuşmalarını da ayakta alkışladı. Hem çok gülmüşler hem
yazmalıyız.” diye de ekledi. de oyunumuzu çok beğenmişlerdi.
Hemen eve gidip kâğıt kalem Oyundan sonra arkadaşlarımız
aldım. Öğlen yemeği saatine kadar yanımıza geldi. Hep birlikte
gölge tiyatromuzun metnini yazdık. sahnemizin yaz boyunca parkta
Karakterlerimizin resimlerini yapıp kalmasına karar verdik. O günden
onları keçeli kalemlerle boyadık. sonra tüm arkadaşlarımız sırayla
Karakterlerimizi kesip kartonlara oyunlar sergiledi. Park, hepimiz için
yapıştırdık sonra da onları çubuklara kocaman bir tiyatroya dönüştü.
15 15 15 15
